koncertberichten

ARNE DEFORCE & YUTAKA OYA

Programma:

• von Weit - Wolfgang Rihm
• Unguis incarnatus est - Mauricio Kagel
• Grave - Witold Lutoslawski
• Sonata - Anton Webern
• Louange à l'éternité de Jésus - Olivier Messiaen
• Drei Stücke - Anton Webern
• Drei Stücke - Edison Denisow
• Noumena - Serge Verstockt

Yutaka Oya won reeds op 13-jarige leeftijd de All Japan Student Music Competition, de nationale muziekwedstrijd van de Japanse Radio en Televisie.
Na zijn studies bij Hidemitsu Hayashi en Toyoaki Matsuura aan de Toho School of Music in Tokyo, behaalde hij het Hoger Diploma met Grote Onderscheiding aan het Koninklijk Vlaams Muziekconservatorium van Antwerpen bij Robert Groslot, en volgde hij de masterclasses van Georgy Sebok en Zoltan Kocsis. Hij beëindigde zijn studies met het Hoger Diploma Kamermuziek met Grote Onderscheiding aan het Koninklijk Conservatorium van Luik in de klas van Jean-Pierre Peuvion.

Hij treedt geregeld op met diverse symfonische orkesten en kamermuziekensembles (BRT, Munt, Nieuw Vlaams Symfonieorkest, Ensemble Walpurgis, Prometheus Ensemble, Ictus Ensemble, Koninklijk Filharmonisch Orkest van Vlaanderen, Ensemble Zeitklang, Ensemble Musiques Nouvelles, Kammerensemble Neue Musik Berlin...), verleende zijn medewerking aan reeds heel wat CD-opnames, en speelde solorecitals en kamermuziek in Japan, op de Filippijnen, in Canada en in de meeste Europese landen.
Hij is bijzonder actief in de hedendaagse dans- en theaterwereld. Zo werkte hij o.m. voor Walpurgis (de Oplosbare Vis), Alexander Baervoets (Ijsch, Das wohltemperierte Klavier), Un Oeuf is un Oeuf, Cie. Claudio Bernardo, Needcompany (Snakesong Trilogy), Gilles Monnart (Bitman1) , Cie. Nadine Ganase (Pianobook1) en speelde hij in de solo dansvoorstelling Pour la Fin du Temps van Jan Ritsema (KunstenFESTIVALdesArts, Klapstuk, Spring Dance Utrecht). Hij is lid van het Ebony Trio en van Champ d'Action.

Arne Deforce - geboren te Oostende, 21 november 1962 - studeerde aan het Koninklijk Conservatorium van Gent en Brussel. Hij specialiseerde zich in hedendaagse muziek en behaalde in 1994 het Hoger Diploma cello en het Hoger Diploma kamermuziek - beide met grote onderscheiding.

Zijn muzikale culturele interesse gaat naar de grote 'historische avant-gardes' van het Middeleeuwse Ars Nova tot en met de modernistische strekkingen van de late 20ste eeuw: 'van Ciconia tot Ferneyhough'. Zijn gedreven engagement in hedendaagse en experimentele muziek gaat ver buiten de conventionele uitvoeringspraktijk en omvat live-electronica toepassingen in duo met o.m. composer/performer Richard Barrett, samenwerking met Stichting Logos en Centre Recherche Musique (Liège), en experimentele improvisaties met beeld en video applicaties.
Van 1993 tot heel onlangs was hij één van de drijvende krachten van het hedendaags muziekensemble Champ d'Action. Nu werkt hij als free-lance cellist. Zo treed hij soms op met het Ensemble MusikFabrik (D) en het Elision ensemble (A). Daarnaast heeft hij lezingen over hedendaagse muziek en is hij leraar muziekgeschiedenis en kamermuziek aan het conservatorium van Brugge. In het kader van een postgraduaat, aan het onlangs opgerichte Orpheus Instituut onderzoekt hij de evolutie van de 'vervreemding en herinnering' in de hedendaagse celloliteratuur. Dit project is opgevat als een 'cellotheater' over modern en postmodern muzikaal denken. Het beoogt tevens een onderzoek te zijn naar de relevantie van de zgn. 'historische avant-gardes' en hun mogelijke relatie tot en betekenis voor de actualiteit.

Als cellist concentreert hij zich voornamelijk op het hedendaags solo en kamermuziekrepertoire. Hij streeft hierbij naar een permanente in-vraag-stelling van verworven luisterattitudes: confronteren, horizonten openen, grenzen aftasten tussen orde en chaos. Hij werkt regelmatig samen met componisten/performers: Serge Verstockt, Godfried W. Raes, Richard Barrett, Karlheinz Essl, Dick Raajmakers, Keiko Harada, Wolfgang Rihm, Gunther Steincke, York Holler en Jonathan Harvey.

Arne Deforce heeft een voorkeur voor programma's met abstracte, enigmatische, spirituele, en existentiële muziek: G. Scelsi, R. Barrett, L. Nono, I. Xenakis, J. Cage, M. Feldmann, B. Ferneyhough, J.Tenney, A. Lucier, K. Saariaho. Muziek die door vele andere musici als 'onuitvoerbaar' wordt omschreven. Niet zozeer omwille van virtuositeit of nieuwe speeltechnieken maar door de hoge interpretatiegraad: de betrokkenheid van de uitvoerder in het scheppingsproces. Als solist speelde hij op veel festivals: w.o. 'FLEA'-festival New York, 'Musique Echange' Montreal, 'NovemberMusic' Den Bosch, 'Octobre en Normandie' Rouen, 'Toho University' Tokyo, 'Ars Musica' Brussel, 'Fondation Suisse Corbusier' Parijs, 'Gulbenkian' Lissabon.

Muziek, filosofie, poëzie en kunst,
het speelspel van het verhevene:
het 'vormloze' vorm geven en 'vorm' vormloos maken.
Zichzelf verraden of consequent zijn?
Er is geen keuze, tenzij kunst:
voorspellen wat gaat gebeuren
en verrast zijn wanneer het gebeurt,
voorspellen wat had moeten gebeuren
en verrast zijn als het niet gebeurde.

Iets vergeten?

Programma:

• Goodbye (1982) (dedicated to a young composer) - Esa-Pekka Salonen
• Duettino (1988) - Veli-Matti Puumala
• Janus (1980) - Erik Bergman
• Sonatine (2000) - Bouke Feleus
• nieuw werk - Daan Manneke

Martin Kaaij studeerde gitaar bij Dick Visser aan het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam. In 1986 richtte hij met leden van het Koninklijk Concertgebouworkest het Bommel Kwartet op (bezetting: viool, hobo, gitaar, fagot). Martin Kaaij trad op in diverse Europese landen, de Verenigde Staten, India, Australië en het Verre Oosten. Hij heeft een levendige belangstelling voor zelden uitgevoerde komposities van zowel bekende als minder bekende komponisten. Vooral in het repertoire van de zestiende en de negentiende eeuw blijken er nog onverwachte schatten verborgen te liggen. Kaaijs affiniteit met de hedendaagse muziek blijkt uit het feit dat hij van een kleine veertig gitaarkomposities de première heeft gegeven. Hij heeft inmiddels zes cd's opgenomen, waaronder drie met de violiste Eeva Koskinen.

Eeva Koskinen werd in Helsinki geboren. Zij studeerde aan de Sibelius Akademie in Finland en aan het Utrechts Conservatorium bij Viktor Liberman. Zij won prijzen op het Tibor Varga Concours in Zwitserland, het Tromp Concours, het Luis Sigall Concours in Zuid Amerika (1985) en de Japan International Music Competition (1986). Eeva Koskinen treedt regelmatig op als soliste bij orkesten in diverse landen, en is verbonden aan het Utrechts Conservatorium, het Brabants Conservatorium en het Tampere Conservatorium als hoofdvakdocente viool. Sinds 1987 is zij primaria van het Utrecht String Quartet. Tevens maakt zij deel uit van het Guarneri Trio en het Trio Finlandia.

CHAMP D'ACTION

Brandon LaBelle is reeds tien jaar aktief als geluidskunstenaar; hij trad op en stelde tentoon in kunstgalerijen, musea en unieke lokaties in de Verenigde Staten en erbuiten. Hij was te gast op het 9e Internationale Symposium voor Elektronische Kunst in Liverpool en Manchester, het Sampling Rage Festival in Berlijn, het ICA Londen, Roulette Music New York, het Arizona State University Museum en de "Sound as Media" tentoonstelling in het ICC van Tokio in januari 2000. Zijn tweede cd Maps of Tenderness verscheen in 1999 bij het Duitse Selektion-label; zijn recente Text=CD is een verzameling op taal gebaseerde geluidswerken. Hij is ook mede-uitgever van de recente publikatie Site of Sound: of Architecture and the Ear, gepubliceerd door Errant Bodies; daarnaast is hij ook curator van de Beyond Music Series in het Beyond Baroque Center in Los Angeles.
Meer info op http://www.kaon.org/members/labelle/index.html en
http://www.kaon.org/members/labelle/documents/index.html