Koncertberichten

Op dit koncert krijgen we een selektie van enkele van de vele samenwerkingsvormen die Maja Jantar en angela rawlings al langer dan vandaag aangaan. Als een perfekt op elkaar afgestemd duo zullen ze onder meer a l'improviste vertrekken van enkele van angela's poëziebundels en van Maja's vizuele partituren. Hun lichaam en in de eerste plaats hun stem zijn daar het ideale medium voor; ze brengen het publiek een bonte mix van extended vocal techniques, klank- en vizuele poëzie, opera, kontaktimprovizatie, alternatieve dirigeerstrategieën, ballroom- en latin dances,... Kortom, (muziek)teater in de breedste zin van het woord.

Op dit koncert worden ook voor het eerst fragmenten uit EFHILMNORSTUVWY, angela's nieuwste 'manuscript in progress', onthuld: een 'boek' (sorry voor de archaïsche uitdrukking) als een besloten ekosisteem, met letters als levensvormen die onderhevig zijn aan roofbouw, mutatie, verlies van habitat en het recht van de sterkste. Zoals we van angela gewend zijn, is het krachtige poëzie van het zuiverste grondwater, maar dan niet het soort poëzie die zich laat schreeuwen; verwacht eerder dat de woorden zich op het hipnotische af een weg zullen banen in alle lagen van uw onderbewustzijn.

Ook Tarotkaarten zullen een niet te onderschatten rol spelen: als suggestie, als waarschuwing of als vizuele leidraad tout court tussen twee stemkunstenaars die aan de hand hiervan tot een vorm van kommunikatie trachten te komen. Deze voorstelling is tevens het Belgische dubuut van een hele reeks nieuwe projekten waar angela en Maja in de nabije toekomst mee zullen uitpakken.

angela rawlings Is een Canadees dichter, polypoëet en multidisciplinair artiest. In 2001 werd haar de bpNichol Award for Distinction in Writing toegekend door York University en sedertdien werkte zij samen met verschillende literaire organisaties, waaronder The Lexiconjury Reading Series. Recent heeft zij mee aan de wieg gestaan van Shift & Switch: New Canadian Poetry (The Mercury Press). Haar debuutbundel Wide Slumber for Lepidopterists (gepubliceerd door Coach House Books in 2006 en inmiddels vertaald naar het Frans) werd internationaal erkend als een absolute parel met een geheel eigen idioom en vizie.

Ze kreeg er de Alcuin Award voor Design voor, alsook een nominatie voor de Gerald Lampert Memorial Award. rawlings Is een jong maar veelbelovend talent, woonachtig en werkzaam in Toronto maar evengoed aktief op Vlaamse of Ijslandse bodem. Daar schaaft ze gedurig voort aan haar manuskripten, verricht ze onderzoek naar het verband tussen geluid, tekst en beweging (met een fokus op vokale- en kontaktimprovizatie) en gaat ze geregeld een samenwerking met lokale artiesten aan. En een van die 'lokale' artiesten is Maja Jantar.
Maja studeerde kunstwetenschappen in Gent en heeft op heden meer dan behoorlijk te noemen credits verworven als regisseur, performer, dichter en plastisch kunstenaar. Vanaf 1995 gaf ze geregeld performances in Gent, Antwerpen, Arnhem, Wenen en Londen; voorstellingen die gebazeerd waren op een door haar geschreven tekst en een aan de hand daarvan uitgewerkte enscènering. Zo ontstonden Da Capo (1995), Maskers Van Zwijgen (1998), Huis van de Ongeboren Dichter (2000), Medusaleum en No Detour (2002) en Tsutsu Izutsu (2003). Daarnaast kreëerde ze diverse werken als woordkunstenaar en is ze aktief in het polypoetry-kollektief KriKri. Vorig jaar bracht ze, in samenwerking met Vincent Tholomé en Sébastien Dicénaire, het beklijvende Kirkubæjarklaustur bij ons in première alvorens ermee naar het Parijse Centre Pompidou te trekken. Van 2001 tot nu heeft Jantar maar liefst tien opera's geregisseerd, gaande van Monteverdi's klassieker L'Incoronazione di Poppea tot en met Sciarrino's Infinito Nero.

.time.tIme out.drop 6Fu1110100.     0 to 1
- bre61th - drop d6561d.realIty     are all in processing
Is virtualI1110100y.age__origIn     shadow is in reality
_____orIgin of l49ght. -> tIme.     communication and
reality Is light -digIta1101100                      information
connect – analog.identIt1111001         the virtual sounds/games
is real < is virtual 5C Ident.p     switching the reality
1100001ss.next.I&74I1101101452E     keeping the secret is a message?

Nan-ping Chang (tw): action performance, voice, gu-zhen, drums, video
Kristof Lauwers (gent): sound design, fujara
yvan vander sanden (eu): computer sound & graphics

Een koproduktie met Croxophox

Een futuristisch machine-orkest en een zwoele Argentijnse verleidingsdans: het verband mag dan voor de buitenstaander weinig evident zijn, bij Stichting Logos weten we na zes jaar wel beter. En hoe is het allemaal gegroeid? Daarvoor keren we even flashback-gewijs terug naar 2004, de periode dat Godfried-Willem Raes zich volop stortte in de uitbouw van wat we vandaag kennen als het grootste robotorkest ter wereld. Tal van komponisten en orkestratoren werden gebeten door de relatief simpele manier om de robots met een MIDI-file aan de praat te krijgen. Er werd een waaier aan stijlen uitgeprobeerd en om de een of andere reden - misschien omdat de bouwer zelf een gepassioneerd tanguero is - zaten daar massa's tango's tussen.

Genoeg materiaal om een avondvullende voorstelling mee te geven, zo werd beaamd. En dus kwamen we op de proppen met de toepasselijke programmanaam 'roboTango'. Akkoord, veel dansgezelschappen vonden het aanvankelijk een bizar idee om een passionele, diepmenselijke dans te laten begeleiden door robots die vooraf tot in het kleinste detail van hun toonproduktie voorgeprogrammeerd waren. Maar zie: we vonden dansparen die het waagden om er live op te dansen, en de formule leek voor herhaling vatbaar.

Voor de edities die de daaropvolgende jaren zouden volgen, bleven we speuren naar interessante tango's om te orkestreren. Maar komponisten als Godfried-Willem Raes, Xavier Verhelst en Sebastian Bradt maakten zelf ook behoorlijk wat nieuw materiaal aan om de setlist mee te stofferen. Dat waren geen klassieke tango's die naar de werking van de robot werden vertaald, maar simpelweg nieuwe muziek die specifiek voor het instrument zélf was gekomponeerd. Een nieuw genre had het levenslicht gezien: de 'roboTango'.

Dat dit genre nog steeds het voetenwerk van tanguero's en tanguera's uit het Gentse weet te prikkelen, blijkt uit de grote bijval die we telkens kregen van entoesiaste danskoppels die zich - al dan niet voor het eerst - op ons inoks podium aan een danspas waagden. Ook de ongekende stilistische durf die we al die jaren zijn blijven propageren, heeft onze tangospecial een bijzondere reputatie opgeleverd. Zo hebben we bijvoorbeeld Astor Piazzolla, de gedoodverfde grootmeester van de Tango Nuevo, in vele gedaantes tevoorschijn getoverd. Maar we deden iets soortgelijks met Nirvana, Jo Kondo, Carla Bley, Dirk Brossé, Nicolo Paganini en Kurt Weill. En dan zwijgen we nog over het doorbreken van het archetypische binaire passenschema...

Dit jaar hebben we werk gemaakt van een zeer persoonlijke selektie met een pak nieuwe orkestraties en, niet onbelangrijk, vooral heel wat eigen werk. Wat al zeker op het programma staat is La Cambiada van Gerardo Di Giusto, een Argentijns tango-komponist die zo vriendelijk was om na enig heen-en-weer-gemail zijn stuk vrij te geven voor orkestratie. La Cambiada is een ongemeen energieke tango nuevo die we u allerminst willen ontzeggen.

Ook Xavier Verhelst heeft inmiddels de knoop doorgehakt om een <M&M>-versie te maken van zijn sensuele Tango Slip. en ook Carla Bley kan met haar drieledige Reactionary Tango om de hoek komen kijken, net als Guitar Tango van The Shadows. Ook de andere kant van de tijdslijn hebben we niet onverkend gelaten en we zijn met enkele stokoude tango-prototypes op de proppen gekomen; Anibal Troilo, Mores Mariano, Jakob Gåde en Pablo De Rosa staan, in onze eklektische miks van oud en nieuw, broederlijk naast elkaar.

Tango is dansmuziek. En als de musici de koppen bij elkaar steken, doen dansers dat doorgaans met de rest van hun lichaam. De afgelopen jaren was het live-element niet onbelangrijk in onze programmatie, en daarvoor deden we meermaals een beroep op professionele dansers als Koen D'Hous, Isolde Audooren, Bart Lepla, Hildegarde Higuet, Aki Bollengier, Pol Van Assche en Regine Vekeman. En laten we zeker de vaste waarden Godfried-Willem Raes en Moniek Darge niet vergeten.

Hebben we u warm genoeg gekregen voor dit event? Trek dan gewoon op 17 Juni uw beste pak aan en kom af, u zal het zich niet beklagen.

Paula Rego - A Dança

Morf is een een projekt van Kristof Lauwers en Laura Maes (die een doktoraatsopleiding aan het konservatorium van Gent volgt, onder mentorschap van Godfried-Willem Raes) dat de nadruk legt op het live verwerken van data. De geluiden van verschillende instrumenten (kwarttoonsgitaar, cello, slidegitaar, zelfgebouwde schakelingen) en objekten (onder meer glazen) voeden 'patches' in het open source programma PureData. De bewerkte input wordt al dan niet samen met het oorspronkelijke brongeluid weergegeven en versmelt met veldopnames en elektronisch gegenereerde klanken.
De tweede helft van het koncert wordt aangevuld met selekties die we maakten uit onze Call for Works.