" H A L T E "

Een straat wordt uitgezocht waar op regelmatige tijdstippen een tram voorbijkomt. Bij voorkeur een straat met kasseien. Aan een halte wordt een kasseisteen vlakbij de tramrail weggenomen en het vrijgekomen stuk rail schoongemaakt. Daarna wordt een speciale kontaktmikrofoon aan de onderkant van de rail stevig bevestigd. De aansluitdraad wordt tussen de voegen van de kasseien geleid tot aan de haltepaal. De verwijderde kasseisteen wordt teruggeplaatst.

Aan de haltepaal komt nu een versterkertje met beperkt vermogen (20 Watt volstaat) en ingebouwde speaker, ofwel een watervaste hoornluidspreker gemonteerd op een paalbeugel. Bouw in elk geval een versterkertje dat op accus kan lopen (12V/7Ah loodaccus zijn ideaal voor deze toepassing, ze kunnen eventueel zelfs via een zonnepaneel bijgeladen worden, waardoor de installatie voor lange tijd onderhoudsvrij kan zijn). Ook is het belangrijk dat het versterkertje geen uitwendig bereikbare bedieningsorganen (regelknoppen, schakelaars, ingangsbussen...) mag hebben. Op deze wijze kan de installatie vandaal-proof worden gemaakt. De mikrofoon wordt aangesloten (als het even kan met de draad in de paal van het haltebord zelf) en het geheel in werking gesteld.

In de far-west plachten de indianen hun oren stevig tegen de grond aan te drukken om te horen of er ruiters in aantocht waren. Ze konden uit het sterkteverloop van het geluid zelfs vrij precies de bewegingsrichting afleiden. Later gebruikten ze deze techniek, met de oren tegen de rails , om te horen of er een -al dan niet te overvallen- trein naderde, lang voor die in zicht kwam. In onze steden echter, levert dit wel enig gevaar op. Daarom deze oorprothese, een kleine bijdrage tot het akoestisch bewustzijn.

Godfried-Willem RAES

Gent, 1985