1. Concertversion

2. Electro-acoustic tape version [Version 747-30]

Technical Description

This piece is one the many compositions the author wrote using his own <GMT>, (acronym for 'Godfried's Multi Tasker' or, 'General Multitasker') software system. For this algorithmic piece 10 autonomous but interacting musical performers are created within the software. Together they are going to play the score. This score however is far from being some sort of linear and a priori sequence. Contrarywize it is created in real time and as a function of the performing abilities and limitations of the software-performers. The score in this concept rather becomes a system of rules and processes by which the relations between outputs of different performers are organised. The underlying philosophy for this multitasker approach to compostion can be found in his short article 'Multitaskers as a tool for composition'.

The software project written to generate and perform this piece allows for quite some interpretative interaction in real time for the performer. He becomes the final conductor or supervisor of the ensemble. He cannot improvize, but is left to play and interprete this and only this piece in function of situational circomstances, machine intrinsicalities and, last but not least, his own direct auditive feedback.

Since the piece was composed as a result of a commission at the occasion of Joris Delaet's 50th birthday, it ought to become a pure electroacoustic piece. A tribute to Joris' quite unique contributions to the ea world. Hence the sound material makes use of both synthetic (additive and FM synthesis) and (edited and processed) sampled 'real-world' sounds. The author -given the context- wanted to avoid the stereotypes of electronic music (gradual processes, sound material oriented with a general lack of sense of direction) and searched for a quite large collection of individual percussive sounds. All the sounds after the 'collecting' phase where classified after their most striking descriptive properties. These properties leading to categories and sets allowed for a miminum of vectorisation of this sound material collection, a highly necessary step if this kind of material is to be used in an algorithmic composition. Speed (in particular, reaction speed between the 10 different musical-event playing and composing organisms) was one of the first things strived at. For this reason the author did not consider the steadily increasing possibilities of PC-based real time synthesis in this piece, but decided to work within the limiting contraints of midi-communication. The midi-protocol is used up to the extremes of its potential, since the software uses all available real-time controllers. The bytes flow out as in a neck to neck race...

The title of the piece is derived from the number obtained when counting the number of days Joris' birthday is removed from the year 2000. It came out to be 747. This number is composed of the following primenumbers : 3 * 3 * 83. Thus the number 3 and its second power (9) became an organising element for all rythmical structure of the piece. The duration was decided beforehand to be 747 seconds, or 12'27". Numerology is quite an amazing thing and allows people to prove just about anything. So, as we were asked to realize a piece for the 25th aniversary of the Antwerp 'Studio voor Experimentele Muziek', we started calcullating again: 25 years equals 9.000 days, or 216.000 hours, 12.960.000 minutes or 777.600.000 seconds. Here we get 777 Megaseconds. Dropping the exponent, we keep the mantissa 777. Thus the version for this occasion came out to be exactly 30 seconds longer than the first version. Since the 747-version came out to be measured from the start of the program to the last note-on command, and thus did not really take into account the duration of the many real-time controller events applied to the last sounds in the piece, we gave those the extra required duration of 30 seconds. This proves that there is an intrinsic relation between Joris' age at the one hand, and the 25 years of existence at the other... So version 2 of the piece should really be called <Counting Down from +/- 747 + 30>...

Five of the 'musicians' at work in the multitasker play exclusively percussive instruments that cannot be characterized in terms of pitch, let alone 'tuning'. The five others have about half of their large collection of instruments with a more or less 'pitched' character, whereas the other half again should be considered pitchless. Since about 747 promil of the sounds used cannot be characterized by 'pitch' in a traditional sense, another syntactic principle had to be designed to organize the material syntactically. For the pitched minority sounds, the author made use of his own <Harmony Library>, but this became unusefull for most of the sound material in this new piece. Harmonic organisation in this piece was kept to a strict minimum. Instead, a library of rhytm functions was created, such that evolution of rhythmic patterns could become the syntactic engine for the piece. All players get to play continuously changing and interacting patters, despite the fact that all off them play in individually different meters as well as tempos. Barely imaginable to get performed if one were to ask human performers. In terms of complexity, this piece goes way beyond our earlier attempts into polymetrics, were we used computer controlled metromes in combination with a player piano and 6 real performers (cfr. <Fall'96>, a composition using my Polymetronome). Eventually this new piece of software may even lead to the publication of another public domain library coping with rhythm and, as we do hope, usefull to other experimental composers.

 Creation

The premiere performance of the first version of this piece took place on december 13th 1997 in Antwerp, Kolveniershof at 20h00. The +30 version premiere took place on january 31th 1998 at the Antwerp Kolveniershof, again at 20h00.

Nederlands:

"Counting Down to -747" bestaat in twee versies:

 1. Koncertversie (versie 1:CDF747, 1997)

2. Versie voor tape (versie 2: CDF747+30, 1998)

Deze versie is muzikaal helemaal verschillend van de real-time koncertversie.

Deze versie verscheen op CD en maakt deel uit van de kunstuitgave SEM25. De volledige box kan worden verkregen via alver@village.uunet.be Meer informatie op http://gallery.uunet.be/alver/sem

3. Versie voor CD-Rom en realtime komputer (versie 3: CDF-747-Tetra)

In voorbereiding

Programmanotas en kommentaartekst

Dit stuk behoort tot de uitgebreide reeks komposities van de auteur waarvoor <GMT>, (akroniem for 'Godfried's Multi Tasker' or, 'General Multitasker') werd ingezet. <GMT> fungeert als het PC-alternatief van programmerende komponisten voor het franse Max programma op het intussen verouderde Macintosh komputerplatform. In dit stuk treden tien autonome maar met elkaar interagerende musici op in een kamermuzikaal verband. Deze musici bestaan alleen virtueel: d.w.z. in software. Als ensemble voeren zij de partituur -eveneens in software- uit. Deze partituur -anders dan we dat in traditionele muziek kennen- bestaat helemaal niet uit een kronologisch geordende reeks instrukties voor de spelers. Wel integendeel, wordt zij in real-time berekend en inhoudelijk afhankelijk gemaakt van de speeltechnische mogelijkheden van de spelers, en ook van de 'dirigent': de enige speler van vlees en bloed die in dit stuk een rol te vervullen krijgt. De partituur in deze konceptie moet veeleer gezien worden als een samenhangend systeem van regels inzake semantiek en syntax waarmee de relaties tussen de muzikale realisatieopdrachten aan de spelers worden georganiseerd. Een stukje van de onderliggende filosofie hebben we toegelicht in 'Multitaskers as a tool for composition'.

De software zoals we die schreven voor deze kompositie organiseert zowel de kompositie alsook de interpretatie van het muzikaal verloop, en biedt bovendien heel wat mogelijkheden voor real-time interventie vanwege de dirigent. Deze kan daarbij beslist niet gaan 'improviseren', maar is wel vrij alle spelers van interpretatieve instrukties te voorzien. Hij krijgt de macht over de interpretatie van de uitvoering en moet daarbij uiteraard beroep doen op zijn rechtstreekse auditieve feedback, die mede afhankelijk is van de koncertomstandigheden.

Omdat het stuk ontstond als gevolg van een opdracht ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van Joris Delaet, tevens gekoppeld aan het 20jarig bestaan van SEM, kon het niet anders dan dat het een zuiver elektroakoestische kompositie zou worden. Een hommage aan Joris' vele en onverdroten inspanningen voor het doen ingang vinden van de elektroakoestische muziek in onze kontreien. Daarom wordt voor het klankmateriaal gebruik gemaakt van zowel syntetische (additieve en FM-synteze) als 'reele' geluiden (in casu 'samples' van veelal percussieve instrumenten). De bedoeling stond voor om te vermijden in de valkuil van heel wat elektroakoestische muziek te trappen: nml. het gevaar op stereotype 'traag verlopende' muziek met in eerste plaats graduele timbrale overgangen, veel galm en suggestie van ruimtelijkheid en vooral, zonder een algemeen richtingsgevoel.Vaak immers lijkt het of heel wat van deze muziek net zo goed achterstevoren zou kunnen gespeeld worden, en alsof ze geheel en alleen gedacht werd vanuit het sonoor materiaal dat haar samenstelt. Vandaar dus onze keuze om hier nu eens gebruik te maken van een grote verzameling individueel verschillende perkussieve klanken en geluiden. Deze geluiden werden in klassen ondergebracht volgens hun meest opvallende specifieke eigenschappen. Vervolgens werden ze gevektoriseerd, wat noodzakelijk was voor hun zuiver algoritmische behandeling in een kompositie. Snelheid -meer bepaald reaktiesnelheid tussen de mogelijkheden van de 10 spelers afzonderlijk- was een van onze belangrijkste streefdoelen. Daarom ook werd geen moment overwogen hier gebruik te maken van de nochtans interessante mogelijkheden geboden door real-time syntheze op het PC platform, maar werkten we binnen de strenge beperkingen van het midi-protocol. Dit protocol werd hier echter wel tot op zijn uiterste grenzen gebruikt, vooral omdat de software alle mogelijkheden op het gebied van real-time controllers uitbuit. De midi-bytes stromen als het ware uit de komputer in een nek aan nek race.

Vijf van de musici die we hier aan het werk horen maken ekskluzief gebruik van perkussieve geluiden waaraan geen toonhoogte kan worden toegeschreven. De overige vijf spelers hebben een instrumentarium toebedeeld gekregen dat voor zowat de helft bestaat uit geluiden met een min of meer tonig karakter. Ook hier is de andere helft van de geluiden vrij van toonhoogte. Omdat zodoende ongeveer 747 promil van de geluiden geen toonhoogte in de traditionele betekenis (geen 'noten' dus) hebben, dienden we uit te kijken naar andere syntaktische principes dan de gebruikelijke toonhoogte-georienteerde. Voor de organisatie van de minderheid aan tonige geluiden maakten we uiteraard gebruik van onze eigen biblioteek met software harmonie funkties <Harmony Library>, , maar voor het gros van het klankmateriaal was dit volkomen ongeschikt. Daarom schreven we een biblioteek met funkties en procedures waarmee intrinsieke evoluties en ontwikkelingspatronen voor ritme en metrum op syntaktische wijze konden worden behandeld. Alle spelers worden in hun partituur gekonfronteerd met doorlopend veranderende patronen en dit ondanks het feit dat elke speler in een totaal verschillend en veranderend metrum en tempo speelt. Zoiets zou volkomen ondenkbaar zijn, indien we het zouden willen gespeeld krijgen door spelers van vlees en bloed. Naar kompleksiteit gingen we in dit stuk nog heel wat verder dan de aanzetten gegeven in onze vroegere experimenten met polymetriek waarbij we de komputer gebruikten om de metronooms van elke muzikus afzonderlijk aan te sturen. (cfr. <Fall'96: voor player piano , 6 musici en Polymetronome evenals het stuk waaraan logos en dus ook Stichting Logos zijn naam ontleend: <Logos 3/5> uit 1969 , waarbij we optische elektronisch gestuurde metronooms gebruikten). We hopen binnenkort onze harmonie biblioteek (nu reeds beschikbaar in zowel een versie voor Microsoft Professional Basic PDS als voor de gloednieuwe Power Basic 3.5 compiler voor de Intel PC) te kunnen uitbreiden met een nieuw hoofstuk dat ook andere experimentele komponisten wellicht nuttig kan zijn.

De titel van het stuk is afgeleid van het aantal dagen dat de 50e verjaardag van Joris verwijderd is van het jaar 2000. Dit bleek 747 dagen te zijn. Nu is dit getal ontbindbaar in priemfaktoren alsvolgt: 3 * 3 * 83. Daarom werd het cijfer 3 en het kwadraat ervan (9) het vormgevend beginsel achter alle ritmische strukturen in het stuk. Een volmaakte drieledigheid en drievuldigheid dus. De duur van het stuk werd op voorhand bepaald als 747 sekonden (12'27") terwijl de grote vorm in drie delen uiteenvalt. Dat je met numerologie zowat alles kan bewijzen blijkt uit de wijze waarop we de tweede versie van dit stuk -ter gelegenheid van het 25jarig bestaan van de Antwerpse Studio voor Experimentele Muziek- realizeerden: 25 jaar komt overeen met precies 9000 dagen. Dit is 216.000 uren of 12.960.000 minuten, wat ons in sekonden 777.600.000 oplevert. Wanneer we van dit getal 777Megasekonden, de exponent laten vallen, dan bekomen we 777. Dit getal nu is precies 30 sekonden verschillend van 747. Maar, dit getal was berekend van de eerste klank tot de inzet van de laatste klank in het stuk. Nu bleek dit eigenlijk foutief, aangezien die laatste klanken nog heel wat real-time modulatie ondergaan eer zij het stuk met de finale stilte afsluiten. Dit nu duurt precies 30 sekonden! Hiermee is dan aangetoond dat er een noodzakelijk verband moest bestaan tussen de 50ste verjaardag van Joris enerzijds en het 25jarig bestaan van SEM anderzijds en dat dit feit zich alleen kon voordoen op deze precieze grens nabij het nieuwe millenium... De tweede en zuiver elektroakoestische versie werd gerealiseerd uitgaand van een real-time run, op een snelle pentium machine eerder dan op de trage laptop's die we voor koncerten gebruiken, van de CDF-747 interaktieve software. Het klankresultaat werd vervolgens in de Soundscape studio geladen en daar zuiver digitaal en via DSP processing verder verwerkt en gereorganiseerd. Het muzikale resultaat hiervan is dan ook erg verschillend van de real-time versie.

Een derde versie overwegen we inmiddels ook weer: hierbij zouden we binnen <GMT> een nieuwe real-time versie programmeren waarbij gebruik wordt gemaakt van de op CD bestaande versie 2 in interaktie met versie 1.

First publication date: 11.11.1997

Last update: 2016-07-26 by Godfried-Willem Raes