Inleiding:
De buiten-Europese culturen kunnen we opsplitsen in twee groepen:
de schriftculturen en de etnische culturen.
Schriftculturen zijn, zoals het woord zelf zegt, die culturen die zelf autonoom een schrift hebben ontwikkeld, zoals bv. in Amerika de Mayas, de Azteken, de Inca's; in Azië de Japanse, de Chinese, de Indische culturen...
Etnische culturen, ook wel traditionele culturen genoemd, zijn recente culturen die zelf geen schrift hebben ontwikkeld. De term “etnisch” is afgeleid van het Griekse woord “etnos” en betekent “volk”.
De belangstelling voor de etnische culturen is vrij recent: slechts vanaf het eind van de 19de eeuw is men ze meer systematisch gaan bestuderen.
Geografische verspreiding:
Alle etnische culturen zijn vandaag de dag min of meer diepgaand beïnvloed door het contact met de westerse culturen. Geografisch kunnen we de etnische culturen in drie grote groepen opsplitsen:
Oceanië: in Australië de aborigines
op de eilanden de culturen van Melanesië, Micronesië en Polynesië
Afrika: culturen van Zwart-Afrika
Amerika (in het hoge noorden) en Groenland de Inuit (Eskimo's)
in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika de Indianen
Het begrip 'etnische kunst':
Het begrip 'kunst' is een typisch Europees renaissancebegrip. Wanneer wij het toepassen op een etnische cultuur zijn/waren we onvermijdelijk waardegeladen en dit in verschillende opzichten:
die verschijningsvormen, die het meest overeenkomst vertoonden met ons kunstbegrip kregen de meeste aandacht: bv. beeldhouwkunst, schilderkunst, muziek... Uitingsvormen als tatoeage, lichaamsbeschildering enz. kregen slechts in geringe mate belangstelling.
westerse onderzoekers waren geneigd verschillende media op te splitsen en te spreken over bv. alleen de beeldhouwkunst, daar waar deze media in de etnische culturen éénenkel geheel vormen. Zo zijn niet alleen dans en muziek, maar ook én beeldhouwkunst én schilderkunst meestal verbonden met elkaar in éénenkel geheel.
De etnische kunst is/was sterk traditiegebonden en is/was geen individuele uitdrukkingskunst, zoals wij die vandaag de dag bij ons kennen. Etnische kunst is moeilijk te dateren en is/was anoniem. Meestal wordt/werd zij ook niet gemaakt met het doel tentoongesteld te worden voor een publiek.
Etnische kunst heeft/had een gebruiksfunctie in de ruime zin van het woord en is/was meestal nauw verbonden met de religie en de sociale structuur van de groep.
Sinds het begin van de 20ste eeuw is de belangstelling voor de etnische kunst sterk toegenomen door de invloed die zij had op de Europese moderne kunst en vooral op expressionisme, kubisme en surrealisme.