Koncertberichten

• "Cut Glass Bowls" (2001) - James Wyness
• "Anechoic Pulse" (2003-2004) - Panayiotis Kokoras
• "MetaSon Lisboa" (2005) - Michael Rüsenberg & Hans Ulrich Werner
• "phonopolis" (2003-2004) - Jaime Reis
• "Parcelles 2" (2003) - Christian Bouchard
• "symbiont" (2002) - Mathew Adkins & Miles Chalcraft

James Wyness over "Cut Glass Bowls": "In 2001 maakte ik een orkest van zelfgemaakte mikrotonale instrumenten bestaande uit citers, stalen marimba's, een grote duimpiano, slit drums en een heleboel andere perkussie-instrumenten. Als laatste instrument van deze verzameling nam ik een dozijn grote wijnflessen (damejeannes zoals gebruikt bij het wijnmaken), sneed de bodem er uit en hing ze op aan het plafond van mijn studio. Met verschillende mikrofoons maakte ik een opname terwijl ik op deze flessen speelde. Daarna bewerkte ik de geluiden met de CDP (Composers' Desktop Project) en Steinberg software op mijn laptop. Het stuk verkent de inharmonische spektra van het glas en is een hommage aan Harry Partch, de grote originele komponist."
De Schotse komponist James Wyness maakt zowel elektro-akoestische werken, koorkomposities als geluidsinstallaties en muziekinstrumenten. In al zijn stukken is een flinke dosis interesse voor alternatieve mikrotonale stemmingen merkbaar. Na zijn studies Frans en taalkunde is hij nu begonnen aan studies elektro-akoestische kompositie bij Pete Stollery aan de universiteit van Aberdeen. Wyness speelt ook reeds van jongsaf aan gitaar en luit (in zowel popgroepen als klassieke en oude muziek ensembles).
Website James Wyness

In "phonopolis" komt de fascinatie van Jamie Reis voor de gesproken taal duidelijk naar boven. Het stuk ontstond uit de noodzaak om specifieke fonetische fenomenen te onderzoeken gekoppeld aan een persoonlijke visie op het bijna oneindige veld van de semiotiek. Het resultaat is een abstrakt stuk klankpoëzie waarin geen bestaande woorden of samples gebruikt worden maar waarvan de struktuur, timing, klemtonen en volume gebaseerd zijn op de spreektaal.
De elektro-akoestische werken van Jaime Reis (°1983, Portugal) werden gepresenteerd in Portugal (o.a. Festival Música Viva), Polen, Oostenrijk (Hörfest 05 in Graz) en Frankrijk (Synthèse 2005 in Bourges). Tijdens zijn tienerjaren was Reis reeds druk in de weer met MIDI sequencers en elektronika en daarna studeerde hij o.a. kompositie en elektronische muziek aan de Universiteit van Aveiro. Hij volgde ook talrijke kompositiekursussen bij Emmanuel Nunes, Karlheinz Stockhausen, John Chowning, Godfried-Willem Raes, Brian Ferneyhough en Georg Friedrich Haas. Nu geeft hij zelf les aan het konservatorium van Seia.

Voor "Anechoic Pulse" werden allerlei geluiden opgenomen in een speciale galmvrije ruimte van de universiteit van York. Het geluidsmateriaal - meestal moeilijk te herkennen - onderging daarna in de studio van de komponist enkele "vrij eenvoudige transformaties met technieken als limiters, maximizers, veranderingen van de envelope, time stretches en spatialisatie".
Panayiotis Kokoras (°1974) studeerde eerst kompositie en gitaar in Athene en zette daarna zijn studies verder aan de universiteit van York (UK) waar hij zijn doktoraat in de kompositie behaalde (bij Tony Myatt). Momenteel geeft hij zelf les aan de Aristoteles Universiteit van Thessaloniki. Hij kreeg kompositie-opdrachten van o.a. FROMM (Harvard University), IRCAM, MATA (Music At The Anthology), Spring Festival (University of York,UK) en Gaudeamus (Nederland). Hij behaalde in totaal reeds 27 onderscheidingen en prijzen in internationale kompetities als Pierre Schaeffer 2005, Musica Viva 2005 en 2002, Gaudeamus 2004 en 2003, Bourges Residence Prix 2004, Insulae Electronicae 2003, Seoul international competition 2003, Takemitsu Composition Award 2002, Métamorphoses 2000,…In 2003 was zijn werk "Response" te horen bij Logos tijdens het pianOH! Festival. Naast elektronische muziek maakte hij ook multi-media werk en komposities voor akoestische instrumenten.
www.panayiotiskokoras.com/

MetaSon Lisboa is een audiovisueel werk waarbij diverse veldopnames van de stad Lissabon gekombineerd worden met videobeelden. Werner en Rüsenberg hebben de stad auditief in kaart gebracht en dompelen de luisteraar onder in de geluidswereld van geroezemoes op straten en pleintjes, voorbijrijdend verkeer, etc.
Hans Ulrich Werner is komponist van soundscapes en werkt veel samen met zijn kollega Michael Rüsenberg. In zijn soundscapes neemt de mens een centrale plaats in. Sinds vele jaren werkt Werner als sounddesigner en radioproducer voor de studio voor Klangdesign, Radio en Televisie van de Westdeutsche Rundfunk in Keulen. Daarnaast heeft hij vele boeken en artikels gepubliceerd over soundscapes. Sinds kort werkt hij aan een projekt waarin hij opnames herwerkt van Walter Tilgner, een van de pioniers van natuuropnames in Europa.
Website Hans Ulrich Werner

Christian Bouchard over Parcelles: "De magische momenten van omgevingsgeluiden hebben mij altijd gefascineerd. De geluiden lijken onsamenhangend maar organiseren zich een kort moment en kreëren zo een kort muziekstuk waar ik meestal de enige luistereraar van ben. "Parcelles" is mijn manier om die ongehoorde momenten op te delen. Ik neem ze op en maak gebruik van modellen zoals uit de schilderkunst (abstrakt of figuratief). (…) Ik zie het als een soort fotografie waarbij onbewerkte geluiden opgenomen worden en getoond worden zoals ze zijn."
Christian Bouchard (°1968) is komponist van elektro-akoestische muziek en geluidstechnikus bij film- en videoprodukties. Als gitarist maakte hij een opname van een werk voor geprepareerde gitaar en belandde zo bij de elektro-akoestische muziek. Hij studeerde daarna elektro-akoestische kompositie bij Yves Daoust aan het konservatorium van Montréal. In zijn werken gebruikt hij vaak onbewerkte opnames van omgevingsgeluiden die hij daarna op een verrassende manier monteert. Website Christian Bouchard

In Symbiont worden de tegenstelde werelden van de pure akoesmatische muziek enerzijds en de klankwereld van drum'n'bass anderzijds met elkaar verzoend. Het werk is geinspireerd op de romans van William Gilson en het artistieke werk van H.G. Giger en werd gekomponeerd in opdracht van de Huddersfield Contemporary Music Festival, INA-GRM en de Sonic Arts Network uit Groot-Brittannië.
Mathew Adkins is komponist, vertolker en docent elektronische muziek. Hij werd geboren in 1972 in Leamington in Engeland. Tijdens zijn muziekstudies aan het Pembroke College in Cambridge werd hij geïntroduceerd in de elektronische en akoesmatische muziek. Na zijn graduaat te Cambridge in 1993, deed hij postgraduaat onderzoek in elektronische muziek aan de universiteit van Birmingham bij Jonty Harrison, en later aan de universiteit van East Anglia bij Simon Waters. In 1995 wekte hij een eerste maal internationale aandacht voor twee werken: "Melt" en "Clothed in the Soft Horizon" ; deze behaalden de Stockholm Electronic Arts Award, de Prix de Résidence te Bourges en de Grote Prijs van Musica Nova in Praag. Tussen 1993 en 1995 was hij lid van het Birmingham Electroacoustic Sound Theatre, en van 1995 tot 1997 directeur van het Sonic Arts Network. In 1998 werd hij co-artistiek direkteur van het jaarlijkse Electric Spring Festival in Huddersfield, en hij is mede-oprichter van de multimedia-groep r.a.r.e. experimental. Momenteel vormt hij met audio-visueel kunstenaar Lee Mills het duo Nemoika dat gespecialiseerd is in live-electronics. Zijn werken werden internationaal uitgezonden en uitgevoerd, en kwamen aan bod in diverse internationale festivals, zoals Bourges Synthèse 1995 en 1997, het Aspekte Festival (Oostenrijk), Futura (Frankrijk), het Stockholm Electronic Arts Festival (Zweden), A.C.M.C. (Nieuw-Zeeland), I.C.M.C. (China) en Symposium VII (Brazilië).
www.mathewadkins.co.uk/

Tijdens deze twee <M&M> koncerten krijgt het publiek de kans om te zien welke nieuwigheden en produkties er het afgelopen jaar gerealiseerd werden, maar we houden daarbij terdege rekening met de kontekst van de Gentse Feesten.

In het voorbije seizoen kwamen er 5 nieuwe automaten bij zodat het volledige <M&M>robotorkest nu 30 instrumenten telt. De nieuwkomers waren: <Krum> (orgel met rietpijpen), <Casta> (castagnetten), <Vitello> (koebellen), <Psch> (donderblikken) en <Snar> (snare drum). De tweede player piano werd ook voorzien van een automatische pedaal zodat ook voor deze taak geen (voet van de) pianist meer nodig is.

• Player Piano I & II: automatische piano-vorsetzer.
• Piperola: een volledig automatisch en komputergestuurd hoog orgelregister.
• Bourdonola: een volledig automatisch en komputergestuurd laag orgelregister.
• Vox Humanola: een orgelautomaat gebaseerd op een 18e eeuws vox humana orgelregister.
• Casta: 16 castagnetten geïntegreerd in de Vox Humanola automaat
• Krum: een geautomatiseerd 8-voet Kromhoorn orgelregister
• Psch: 12 kleine donderblikken die verschillende soorten ruis produceren
• Snar: een automatische snare drum
• Harma: een harmonium uit het einde van de 19de eeuw begint hier een tweede leven als een automaat.
• Autosax: een volautomatische komputer-gestuurde tenorsaxofoon.
• Ake: automatische akkordeon.
• Springers: opgehangen lange veren met elk een eigen resonator.
• Belly: een kleine beiaard die bestaat uit 34 niet gestemde messing klokken.
• Thunderwood: een slagwerk module met windmachine, donderplaat, woodblocks, spechten, een ratel, bliksemschichten, een regenmachine en krakend hout...
• Rotomoton: slagwerkautomaat met vijf rototoms.
• Troms: een spektakulaire trommel-machine bestaande uit zeven enkelvellige trommels.
• Vibi: een automatische vibrafoon.
• Vacca: 48 automatische koebellen
• Vitello: 36 automatische koebellen (kalf van …)
• Klung: een geautomatiseerde Indonesische angklung.
• Tubi: buisklokken gestemd in kwarttonen.
• Llor: 12 grote inox klankschalen.
• Dripper: de automatische druppelmachine.
• Hurdy: een automatische bas draailier.
• Trump: een automatisch trompet regaal.
• Flex: automatische zingende zagen.
• Sire: 24 sirenes met individueel bestuurbare toonhoogtes.

Al deze automaten evenals de interfaces waardoor ze met de musici in het orkest kunnen interageren, werden ontworpen en gebouwd door Godfried-Willem Raes.
Daarbij werd eveneens de hulp ingeroepen van Johannes Taelman, Moniek Darge, Xavier Verhelst, Marc Maes en Kristof Lauwers. Voor deze speciale Gentse Feesten koncerten worden enkele wat meer populaire stukken op het programma genomen: naast enkele legendarische tango's staat ook werk van Frank Zappa, Raymond Scott en Jimi Hendrix op het programma.
Medewerkers aan deze koncerten zijn o.m. Moniek Darge, Sebastian Bradt, Kristof Lauwers, Kris De Baerdemacker, Barbara Buchowiec, Marian De Schryver, Xavier Verhelst, Hans Roels en het geheel staat onder leiding van Godfried-Willem Raes.