Dr.Godfried-Willem RAES

Kursus Experimentele Muziek: Boekdeel 9: Literatuur en aktualiteit

Hogeschool Gent : Departement Muziek & Drama

9252:

Gavin Bryars

1. "Jesus' Blood never failed me yet"

In 1971 maakte Alan Power een experimentele film over de wat verkommerde buurt rond het Londonse Waterloo station en haar haveloze bewoners. Gavin Bryars werd gevraagd om voor de sonorisatie te zorgen. In het vele materiaal dat hij aantrof op het klankspoor werd hij getroffen door een flard kennelijk religieus gezang van een oude clochard. Dat klankmateriaal werd uiteindelijk in de film niet gebruikt zodat Bryars het mee kon nemen naar huis.

Het fascineerde hem dermate dat hij er een hele kompositie rond schreef, opgebouwd als een groot orkestraal crescendo waarboven ostinaat, het vokaal gegeven als een lus wordt herhaald.

De volledige tekst van de dakloze luidt:

'Jesus blood never failed me yet

Never failed me yet.

Jesus blood never failed me yet

There's one thing I know

For he loves me so…'

Na enkele experimentele uitvoeringen aan de Leicester Polytechnic waar Gavin Bryars toen doceerde, werd het stuk in 1973 onder onze leiding in premiere gebracht in het Brusselse Paleis voor Schone Kunsten, lang voor het -in 1975- op het label 'Obscure Records' verscheen. We hernamen, met Gavin Bryars zelf, de produktie in januari 1974 naar aanleiding van het toenmalige 4e Internationaal Mixed-Media Festival, in de Gentse Zwarte Zaal. De recente versie -verworpen door bijna alle nieuwe muziek specialisten- verschenen op 'Point Music' en met medewerking van Tom Waits, is een geherorkestreerde bewerking uit 1993. De versie die wij brengen gaat terug op de oorspronkelijke (kortere) versie van de komponist.

Partituur

(gekopieerd van de oorspronkelijke eerste uitgave in de reeks EMC (Experimental Music Catalogue) uit 1973)

Jesus' Blood never failed me yet

(for small orchestra, taped voice and optional 16mm film)

The taped voice, a recording of an old man singing, plays throughout the piece without alteration, while the instruments are added, gradually, to the voice in groups as indicated in the score. While these instrumental groups are ideal combinations, reasonable substitutions may be made which maintain an overall balance. For example, 2 saxophones may replace the two trumpets, harmonium may replace organ, and so on.

The oerformance of the piuece begins with the voice alone for several repetitions, then, pne by one, groups are added smoothly, fading into the performance - this may be done by microphone or by close control of the instrument. The groups may enter in any pre-arranged sequence, but the entries should be evenly spaced throughout the performance. The solo voice tape lasts approximately 30 minutes (though longer versions may be made) and so, allowing for at least 2 to 3 minutes for a very slowly faded ending, the last group should enter at about 24-25 minutes into the performance, and the first at about 3-4 minutes, the rest fitting between these points.

The overall dynamic, once achieved after the fade-in, should be no more than mf, and the voice should be heard clearly throughout, the whole having the quality of a good stereophonic recording. While there is no real need for a conductor, it is helpful to have one person responsible for indicating to a group when it is due to begin.

Performance should be undramatic, subdued, without pomp or show.

2. "The Sinking of the Titanic"

Een stuk uit 1972 waarin Gavin Bryars de hypothetische muziek gespeeld aan boord van de titanic wanneer die zonk, ten tonele brengt. Dit stuk is heel wat ouder dan de vele decennia later populair geworden film. Samen met 'Jesus Blood...' brachten wij ook dit stuk, met de auteur, in 1973 in Brussel n.a.v. het toenmalige Europalia Festival.

3."Long Player"

4. "The perfect crime"

5. EMC

6. Joseph Holbrooke

Filedate: 97-09-28 / 99-12-18